دلایل بروز رفلاکس وزیکوورترال : سیستم ادراری شما شامل کلیه ها، حالب ها، مثانه و مجرای ادرار است. همه در دفع مواد زائد از بدن شما از طریق ادرار نقش دارند. لولههایی که حالب نامیده میشوند، ادرار را از کلیهها به سمت مثانه میبرند و در آنجا ذخیره میشوند تا در حین ادرار کردن از طریق لوله دیگری (مجرای ادرار) از بدن خارج شوند. رفلاکس وزیکوورترال می تواند در دو نوع اولیه و ثانویه ایجاد شود:
- رفلاکس ادراری اولیه کودکان مبتلا به رفلاکس ادراری اولیه با نقصی در دریچه به دنیا می آیند که به طور معمول مانع از برگشت ادرار از مثانه به حالب می شود. ریفلاکس مثانه اولیه نوع شایعتر است.
- همانطور که کودک شما رشد می کند، حالب ها بلند و صاف می شوند، که ممکن است عملکرد دریچه را بهبود بخشد و در نهایت رفلاکس را اصلاح کند. این نوع رفلاکس مجرای ادراری معمولاً در خانواده ها دیده می شود که نشان می دهد ممکن است ژنتیکی باشد، اما علت دقیق نقص ناشناخته است.
- رفلاکس ثانویه ادراری علت این نوع ریفلاکس اغلب ناشی از عدم تخلیه صحیح مثانه است که به دلیل انسداد یا نارسایی ماهیچه مثانه یا آسیب به اعصابی است که تخلیه طبیعی مثانه را کنترل می کنند.
عوامل خطر
عوامل خطر رفلاکس مثانه ادراری عبارتند از:
- اختلال عملکرد مثانه و روده (BBD). کودکان مبتلا به BBD ادرار و مدفوع خود را نگه میدارند و عفونتهای مکرر دستگاه ادراری را تجربه میکنند که میتواند به ریفلاکس مثانهی حالب کمک کند.
- نژاد. به نظر می رسد کودکان سفیدپوست بیشتر در معرض خطر رفلاکس مجرای ادراری هستند.
- ارتباط جنسی. به طور کلی، خطر ابتلا به این بیماری در دختران بسیار بیشتر از پسران است. استثنا برای رفلاکس مثانه ای است که در بدو تولد وجود دارد، که در پسران شایع تر است.
- سن. نوزادان و کودکان تا سن 2 سالگی بیشتر از کودکان بزرگتر به رفلاکس مجرای ادراری مبتلا می شوند.
- سابقه خانوادگی. رفلاکس ادراری اولیه معمولاً در خانواده ها ایجاد می شود. کودکانی که والدینشان به این عارضه مبتلا بودند در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به آن هستند. خواهر و برادر کودکانی که به این عارضه مبتلا هستند نیز در معرض خطر بیشتری قرار دارند، بنابراین پزشک ممکن است غربالگری برای خواهر و
- برادر کودک مبتلا به رفلاکس مثانه ادراری اولیه را توصیه کند.
عوارض
دلایل بروز رفلاکس وزیکوورترال : آسیب کلیوی نگرانی اصلی رفلاکس مثانه است. هرچه رفلاکس شدیدتر باشد، احتمال بروز عوارض جدیتر است.
عوارض ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- اسکار کلیه (کلیه). UTI درمان نشده می تواند منجر به زخم شود که آسیب دائمی به بافت کلیه است. جای زخم گسترده ممکن است منجر به فشار خون بالا و نارسایی کلیه شود.
- فشار خون بالا. از آنجایی که کلیه ها مواد زائد را از جریان خون خارج می کنند، آسیب به کلیه ها و در نتیجه تجمع مواد زائد می تواند فشار خون شما را افزایش دهد.
- نارسایی کلیه. جای زخم می تواند باعث از دست دادن عملکرد در قسمت فیلتر کننده کلیه شود. این ممکن است منجر به نارسایی کلیه شود که می تواند به سرعت رخ دهد (نارسایی حاد کلیه) یا ممکن است در طول زمان ایجاد شود (بیماری مزمن کلیه). (منبع)
برای مقالات مرتبط به این صفحه سری بزنید