رهایی از میگرن مزمن

رهایی از میگرن مزمن : درمان میگرن مزمن بر کاهش علائم در طول یک دوره میگرن و جلوگیری از وقوع اپیزود تمرکز دارد. آنها شامل انواع داروها و استراتژی های مکمل هستند. میگرن مزمن می تواند یک اختلال ناتوان کننده باشد که بر کیفیت زندگی شما تأثیر می گذارد. درک گزینه های درمانی ممکن است به شما کمک کند تا از علائم میگرن خلاص شوید.

میگرن مزمن چیست؟

میگرن مزمن زمانی است که سردرد حداقل 15 روز در یک ماه رخ می دهد که حداقل 8 مورد آن به عنوان میگرن شناخته می شود. میگرن ممکن است بین 4 تا 72 ساعت طول بکشد و درد می تواند متوسط ​​تا شدید باشد. علائم دیگری مانند حالت تهوع یا حساسیت به نور و صدا نیز می تواند در طول میگرن رخ دهد.

انواع درمان میگرن مزمن

داروهای میگرن مزمن به دو دسته درمان های حاد و پیشگیرانه تقسیم می شوند. درمان‌های حاد برای تسکین فوری علائم میگرن در نظر گرفته شده‌اند. درمان های پیشگیرانه برای کمک به جلوگیری از بروز میگرن طراحی شده اند.

در کنار داروها، درمان‌ها و درمان‌های مکمل نیز برای کمک به مدیریت علائم میگرن وجود دارد.

درمان های حاد میگرن مزمن

درمان های حاد داروهایی هستند که در اولین نشانه های میگرن مصرف می کنید. آنها ممکن است در طول دوره میگرن تسکین دهنده درد باشند و معمولاً زمانی که در شروع علائم مصرف شوند بهترین عملکرد را دارند.

داروهای رایج برای درمان میگرن حاد عبارتند از:

• تریپتان ها: تریپتان ها اغلب یک درمان ترجیحی برای میگرن هستند. آنها با تقلید برخی از اعمال سروتونین و انقباض عروق خونی در سراسر بدن عمل می کنند که به کاهش درد کمک می کند. با این حال، از آنجایی که تریپتان ها رگ های خونی را منقبض می کنند، ممکن است برای افرادی که عوامل خطر خاصی دارند توصیه نشود.
• دیتان ها: این داروها مشابه تریپتان ها عمل می کنند. با این حال، از آنجایی که آنها باعث انقباض عروق خونی نمی شوند، ممکن است برای افراد مبتلا به مشکلات قلبی عروقی ایمن تر باشند. دیتان ها می توانند باعث آرام بخش شوند، بنابراین رانندگی تا 8 ساعت پس از مصرف این داروها توصیه نمی شود.
• ارگوتامین ها: این داروها به گیرنده های سروتونین متصل می شوند و انتقال پیام های درد را کاهش می دهند. آنها زمانی که در شروع یک دوره میگرن مصرف شوند بیشترین تاثیر را دارند.
• مسکن ها: این داروها شامل داروهای مسکن بدون نسخه (OTC) مانند استامینوفن (تیلنول)، آسپرین و ایبوپروفن است.
• Gepants: این داروها عملکرد پروتئینی را که سیگنال‌های درد مرتبط با میگرن را حمل می‌کند، مسدود می‌کنند. آنها معمولا به صورت خوراکی مصرف می شوند. نمونه هایی از جپانت ها عبارتند از ubrogepant و rimegepant.

درمان های پیشگیرانه برای میگرن مزمن

داروهای پیشگیرانه برای میگرن مزمن در وهله اول برای جلوگیری از بروز میگرن در نظر گرفته شده است. اگر سردرد بیش از 4 روز در ماه همراه با عوارض جانبی شدید باشد، پزشک ممکن است داروهای پیشگیرانه را توصیه کند.

داروهای پیشگیری کننده از میگرن عبارتند از:

• بتا بلوکرها: بتابلوکرها به درمان فشار خون بالا کمک می کنند اما می توانند برای میگرن نیز موثر باشند.
• داروهای ضد تشنج: این داروها برای درمان صرع ساخته شده اند، اما ممکن است به پیشگیری از انواع مختلف سردرد از جمله میگرن نیز کمک کنند.
• آنتی بادی های مونوکلونال ضد CGRP: این داروها مانند جپانت ها با مسدود کردن گیرنده های مرتبط با درد میگرن در مغز شما عمل می کنند.
• OnabotulinumtoxinA (BoNT-A): همچنین به عنوان بوتاکس شناخته می شود، این داروی تزریقی در پیشگیری از میگرن موثر است. تصور می شود که BoNT-A با مهار آزادسازی چندین انتقال دهنده عصبی مرتبط با میگرن عمل می کند.
• داروهای ضد افسردگی: این داروها با کمک به تعادل مواد شیمیایی در مغز مرتبط با میگرن مانند سروتونین، نوراپی نفرین و دوپامین عمل می کنند.
• برخی از درمان های پیشگیرانه میگرن ممکن است 2 تا 3 ماه طول بکشد تا اینکه موثر واقع شوند.

همچنین ممکن است پزشک مصرف داروهای پیشگیری کننده میگرن را تا یک سال توصیه کند. این می تواند به عواملی مانند سابقه میگرن و میزان پاسخ شما به دارو بستگی داشته باشد.

درمان های مکمل میگرن مزمن

رهایی از میگرن مزمن : همراه با داروهای تجویزی، درمان‌های مکمل مانند روش‌های درمانی و شیوه‌های زندگی ممکن است به تسکین علائم مزمن میگرن کمک کند. مثالها عبارتند از:

• ورزش هوازی
• بیوفیدبک
• آموزش تمدد اعصاب
• طب سوزنی
• مکمل های غذایی مانند ویتامین B2، منیزیم، کوآنزیم Q10 و باتربور
• رویکردهای سبک زندگی مانند خواب کافی، هیدراته ماندن و محدود کردن کافئین نیز ممکن است به تسکین علائم میگرن کمک کند. (منبع)