دلایل عفونت گوش

دلایل عفونت گوش : گوش شناگر عفونتی است که معمولاً توسط باکتری ایجاد می شود. کمتر رایج است که قارچ یا ویروس باعث ایجاد گوش شناگر شود.

دفاع طبیعی گوش شما

مجرای گوش خارجی شما دارای دفاع طبیعی است که به تمیز نگه داشتن آنها و جلوگیری از عفونت کمک می کند. ویژگی های حفاظتی عبارتند از:

• یک لایه نازک، دافع آب و کمی اسیدی کانال گوش را می پوشاند و از رشد باکتری ها جلوگیری می کند. جرم گوش (سرومن) تجمعی از این لایه مومی شکل، سلول های مرده پوست و سایر مواد زائد است که برای تمیز نگه داشتن آن به سمت دهانه کانال گوش حرکت می کند.
• گوش خارجی، به ویژه در اطراف دهانه مجرای گوش، به جلوگیری از ورود اجسام خارجی کمک می کند.

نحوه بروز عفونت

اگر گوش شناگر دارید، دفاع طبیعی شما تحت تأثیر قرار گرفته است. شرایطی که اغلب در عفونت نقش دارند عبارتند از:

• رطوبت در کانال گوش که محیطی ایده آل برای رشد باکتری ایجاد می کند
• قرار گرفتن در معرض آب آلوده
• آسیب به پوست حساس کانال گوش که دهانه ای برای عفونت ایجاد می کند

عوامل خطر

دلایل عفونت گوش : عواملی که می توانند خطر ابتلا به گوش شناگر را افزایش دهند عبارتند از:

• رطوبت بیش از حد در مجرای گوش به دلیل تعریق شدید، هوای مرطوب طولانی مدت یا آب باقی مانده در گوش پس از شنا
• قرار گرفتن در معرض سطوح بالای باکتری در آب آلوده
• تمیز کردن مجرای گوش با سواب های پنبه ای، سنجاق سر یا ناخن، که می تواند باعث خراش یا ساییدگی شود.
• دستگاه های گوش، مانند هدفون یا سمعک، که می توانند باعث شکستگی های کوچک در پوست شوند

عوارض

گوش شناگر اگر به موقع درمان شود، معمولاً جدی نیست، اما ممکن است عوارضی رخ دهد.

• کم شنوایی موقت. ممکن است شنوایی شما خفه شده باشد که معمولا پس از رفع عفونت بهتر می شود.
• عفونت طولانی مدت (اوتیت خارجی مزمن). اگر علائم و نشانه‌ها بیش از سه ماه باقی بماند، معمولاً عفونت گوش خارجی مزمن در نظر گرفته می‌شود. اگر شرایطی وجود داشته باشد که درمان را دشوار می کند، مانند یک سویه نادر باکتری، یک واکنش پوستی آلرژیک، یک واکنش آلرژیک به قطره های گوش آنتی بیوتیک، یک بیماری پوستی مانند درماتیت یا پسوریازیس، یا ترکیبی از باکتری و یا ترکیبی از باکتری ها، عفونت های مزمن شایع تر است. یک عفونت قارچی
• عفونت بافت عمقی (سلولیت). به ندرت، گوش شناگر می تواند به لایه های عمیق و بافت های همبند پوست گسترش یابد.
• آسیب استخوان و غضروف (استئومیلیت اولیه پایه جمجمه). این یک عارضه نادر گوش شناگر است که با گسترش عفونت به غضروف گوش خارجی و استخوان‌های قسمت تحتانی جمجمه رخ می‌دهد و باعث درد شدید فزاینده می‌شود. افراد مسن، افراد مبتلا به دیابت یا افراد با سیستم ایمنی ضعیف در معرض خطر این عارضه هستند.
• عفونت گسترده تر اگر گوش شناگر به استئومیلیت پیشرفته پایه جمجمه تبدیل شود، عفونت می تواند گسترش یابد و سایر قسمت های بدن شما مانند مغز یا اعصاب مجاور را تحت تاثیر قرار دهد. این عارضه نادر می تواند تهدید کننده زندگی باشد.

جلوگیری

دلایل عفونت گوش : برای جلوگیری از گوش شناگر این نکات را دنبال کنید:

• گوش های خود را خشک نگه دارید. پس از شنا یا حمام کردن، سر خود را به پهلو خم کنید تا آب از کانال گوش خارج شود. فقط گوش بیرونی خود را خشک کنید، آن را به آرامی با یک حوله نرم پاک کنید. اگر آن را در پایین ترین حالت قرار دهید و حداقل یک فوت (حدود 0.3 متر) از گوش فاصله داشته باشید، می توانید با خیال راحت کانال گوش خارجی خود را با یک سشوار خشک کنید.
• درمان پیشگیرانه در خانه اگر می‌دانید پرده گوش شما سوراخ نشده است، می‌توانید از قطره‌های پیشگیرانه خانگی 1 قسمت سرکه سفید و 1 قسمت الکل استفاده کنید. این محلول باعث خشک شدن می شود و به جلوگیری از رشد باکتری ها و قارچ ها کمک می کند. قبل و بعد از شنا، 1 قاشق چایخوری (حدود 5 میلی
• لیتر) از محلول را در هر گوش بریزید و اجازه دهید تا خارج شود. راه حل های مشابه بدون نسخه ممکن است در داروخانه شما در دسترس باشد.
• عاقلانه شنا کن در روزهایی که هشدارهای مربوط به تعداد بالای باکتری ها ارسال می شود، در دریاچه ها یا رودخانه ها شنا نکنید.
• هنگام شنا از گوش های خود محافظت کنید. هنگام شنا از گوش بند یا کلاه شنا استفاده کنید تا گوش های خود را خشک نگه دارید. (منبع)

برای مقالات مرتبط به این صفحه سری بزنید